Om als projectprofessional een certificaat te halen, is een interview met een assessor soms onderdeel van het traject. Met de verhalen van assessoren krijg je niet alleen inzicht in hun ervaring en waarom ze assessor zijn geworden. Ook wat jou als kandidaat staat te wachten. Maak kennis met assessor Pieter Gremmen!
Wie ben je?
Ik ben Pieter Gremmen, ik ben ruim 30 jaar getrouwd en heb drie kinderen van 30, 29 en 26 jaar oud. Ik heb Organisatie Psychologie gestudeerd en ben afgestudeerd op de impact van automatisering op het werk van mensen. Ik merkte daarbij dat er een grote kloof zat tussen de IT-ersen de rest van de wereld. Om daar een brug tussen te slaan, heb ik in de avonduren een HBO Informatica gedaan. Ik ben begonnen als programmeur bij de Sociale Verzekeringsbank en daarna doorgegroeid tot informatica-adviseur Als adviseur kom je vanzelf ook in de rol van projectmanager terecht en ik merkte dat dat mij beter lag. Ik wilde concrete resultaten opleveren en dingen realiseren en ben sindsdien in het projectmanagement blijven hangen.
De meeste van de projecten hebben zich afgespeeld op het raakvlak van IT en organisatieverandering. Al heb ik ook een uitstapje gemaakt naar een bouwprojecten de organisatie van enkele grote evenementen (waaronder het wereldcongres van IPMA). Maar IT en organisatieverandering vormen toch de rode draad die je vindt door mijn projecten. Na mijn tijd bij de Sociale Verzekeringsbank heb ik een aantal jaren bij de NS gewerkt, een organisatie waar ik altijd al een keer had willen werken.
Na 6 jaar ben ik naar Twynstra & Gudde gegaan en daar heb ik als project-en programmamanager vooral projecten gedaan in de not-for profit sector. Na ruim 13 jaar wilde ik wat anders, wat langer bouwen aan een organisatie. Ik heb toen rustig de tijd genomen om na te denken in welke sector ik wilde werken. Ik wilde werken in een sector die maatschappelijk belangrijk was en waar ik het idee had dat mijn kennis en ervaring toegevoegde waarde zou op leveren. De sectoren waar ik op uit kwam waren het onderwijs en de zorg. In die tijd gebeurde er veel in het onderwijs en in de zorg. En ze konden resultaatgericht competenties wel gebruiken, naar mijn idee. Vanuit mijn netwerk kreeg ik de tip dat ze iemand zochten bij de Haagse Hogeschool om aan de ene kant grote projecten op te pakken, en aan de andere kant de organisatie te helpen met projectmatig werken.
Deze werkverdeling – 4 dagen werken in de uitvoering van projecten en 1 dag een organisatie ondersteunen en verder helpen in projectmatig werken – had ik lange tijd gehad bij Twynstra & Gudde. Het heeft mij altijd veel plezier gedaan. Inmiddels werk ik alweer 10 jaar bij de Haagse Hogeschool en werk ik aan het verbeteren van de prosessen voor onderwijsontwikkeling en onderwijsplanning.
Ik kwam voor het eerst in aanraking met IPMA nadat ik twee cursussen in projectmanagement had afgerond. Ik vond certificering een mooie volgende stap. Na mijn certificering ben ik in de examencommissie terecht gekomenen kort daarna ben ik assessor geworden. Ik heb ook nog 6 jaar in het bestuur gezeten van IPMA-NL, waarbij ik mij focuste op alles wat te maken had met onderwijs en onderzoek in projectmanagement onderzoek. Bij het afscheid van het bestuur werd me gevraagd of ik weer in de examencommissie wilde. En daar heb ik ja op gezegd. Dus nu ben ik weer assessor en zit ik in de examencommissie. Ik vind het namelijk leuk om meer toe doen dan alleen assessments. Ik kan daarbij mijn ervaring in het onderwijs gebruiken voor de IPMA Certificering examencommissie.
Welke certificaten heb je behaald?
Ergens rond 2005 heb ik mijn IPMA B certificaat gehaald. Dat was dus zo’n 15 jaar geleden. Ik had mijzelf voorgenomen om mijzelf eerst te verdiepen in wat ik precies moest doen. Waar de meeste kandidaten tegenaan lopen is dat ze pas nadat het project is afgelopen nadenken over certificeren. Dan wordt het een uitdaging om informatie te verzamelen. Daar liep ik ook tegenaan. Ik werkte destijds bij Twynstra & Gudde en deed mijn project bij een klant. Alle informatie stond ook daar. Het is makkelijker om te starten met een certificeringstraject als je begint met een opdracht of er middenin zit. Net als dat het ook goed werkt om een project te gebruiken waar je trots op bent. Zeker op IPMA B niveau.
Persoonlijk ging ik het certificeringstraject in om te kijken waar ik stond. Het draaide voor mij niet per se om het papiertje, meer om de bevestiging waar ik stond ten opzichte van anderen. Ik vond het ook echt leuk om te doen. En bij het assessment was ik niet gespannen. Daardoor was het ook makkelijker denk ik. Wat ik wilde bereiken was inzicht krijgen in waar ik stond, en dat had ik gedaan.
Waarom heb je de stap naar assessor gemaakt?
Ik werd ervoor gevraagd en heb ja gezegd, omdat het mij oprecht leuk leek. Ik heb altijd al activiteiten naast mijn werk gedaan. En een van de activiteiten die ik leuk en belangrijk vind is ontwikkelen van mensen. Als assessor word je gedwongen om je te verdiepen in de ontwikkeling van mensen.
Meedoenaan een assessment als assessor zorgt er daarnaast voor dat ik gestructureerd bezig ben met mijn vak en in contact kom met collega’s. Je kunt dan een klankbord vormen en je komt buiten jouw eigen organisatie. IPMA is voor mij een soort ontmoetingsplek. Ook vind ik het leuk om een blik te werpen in de keuken van veel verschillenden organisaties. Ik heb veel assessments gedaan en heb in veel organisaties mogen kijken. Van scheepsbouw en gezondheidszorg tot machine fabrieken. Dus zowel in aanraking komen met veel verschillenden organisaties, als kunnen zien hoe projectprofessionals een project aanpakken maakt het leuk om assessor te zijn.
En niet te vergeten: de assessments houden mij ook scherp. Een van de valkuilen, volgens mij van elke projectprofessional, is dat je op ervaring en routine gaat draaien. Zeker op IPMA B niveau. Soms lees ik rapporten van kandidaten en dan zie ik dat hun aanpak op punten beter is dan wat ik zelf doe. Het dwingt mij om scherp te blijven. Van elk assessment neem ik dan ook iets mee. Soms zie ik ook een aanpak of model voorbij komen dat ik niet ken. Dus je blijft dan ook op de hoogte van de ontwikkelingen. Het dwingt je bij de tijd te blijven. Dit had ik niet van tevoren ingeschat, maar het is zeker een pluspunt.
Wat is voor jou de waarde van het IPMA-certificaat?
Het certificeringstraject dwong mij om terug te kijken hoe ik projecten heb gedaan. Ik heb geleerd gestructureerd terug te kijken naar wat goed en wat slecht ging. Dat heeft mij een stuk verder gebrachten deze kennis heb ik gebruikt voor mijn projecten daarna.
Hoe vul jij de rol van assessor in? Wat vind je belangrijk?
Er zijn voor mij twee aspecten belangrijk. Dat de mensen die het ook echt verdienen de waardering krijgen. En als tweede dat je het ook wel echt moet verdienen. Als iemand een project niet goed heeft aangepakt, dan vindik het mijn rol om de betreffende projectleider niet te certificeren. In beide gevallen geef ik graag terug welk beeld ik heb van de persoon die tegenover mij zit om ze weer een stap verder te helpen. Ze te laten zien waar ze nog kunnen groeien. Ik vind het leuk om mensen wijzer te maken, bewust van waar ze zich nog in kunnen ontwikkelen.
