Om als projectprofessional een certificaat te halen, is een interview met een assessor soms onderdeel van het traject. Met de verhalen van assessoren krijg je niet alleen inzicht in hun ervaring en waarom ze assessor zijn geworden. Ook wat jou als kandidaat staat te wachten. Maak kennis met Effie Polydora!
Wie ben je?
Ik ben Effie Polydora en kom oorspronkelijk uit Griekenland. Ik ben in 2012 in Nederland komen wonen. Ik heb Electronic Engineer en Computer Science gestudeerd en heb mijn MBA behaald in 2005. Ik ben begonnen als Electronic Engineer en heb in 2004 de stap naar projectmanagement gemaakt. Eerst als projectmanager, toen programmamanager en daarna portfoliomanager. In 2013 begon ik met het toepassen van de agile manier van werken, waarbij het eerste project draaide om het opzetten van een website.
Sinds dit jaar ben ik werkzaam als ICT Portfolio Manager bij een Europese Agency. Ik probeer zo goed mogelijk de goede dingen van alle projectmanagement methodieken (waterval, agile, scrum, SAFe, Kanban) te gebruiken. Er is nooit een “one fit for all”. Daarnaast zit de “slimheid” bij de mens zelf en niet in de methodologieën.
Projectmanagement is voor mij een soort hobby. Ik blijf graag op de hoogte van de laatste trends en nuttige, interessante informatie die ik mee kan nemen in mijn werk.
Welke certificaten heb je behaald en waarmee heb je dit behaald?
Waarom ben je assessor geworden?
Ik ben voornamelijk assessor voor IPMA Project Management & Agile Leadership op C en B niveau en ik ben assessor geworden, omdat ik het zie als een opportunity om samen te komen met projectmanagers van verschillende organisaties. Via de assessments en interviews kan ik meekijken in de projecten die gedaan worden en hoe de kandidaten dit aanpakken. Elke organisatie is namelijk uniek, net als elke projectmanager en elk project. Het draait voor mij niet alleen om het certificaat uitgeven, maar ook om wat ik van de kandidaten kan leren. Het is voor mij een continu proces van ontwikkeling.
Hoe kijk jij naar een kandidaat?
Altijd met groot respect. Ik zie de projectmanager als de lijm tussen alle afdelingen binnen een organisatie. Deze persoon wordt altijd het meest “exposed” naar de rest van de organisatie: hij of zij wordt aangewezen bij de goede en minder goede kanten van het project.
Ook zoek ik naar de toegevoegde waarde van de kandidaat in de projecten. Los van zijn of haar competenties en de theorie, ben ik nieuwsgierig naar hoe een kandidaat zijn of haar lessons learned meeneemt. Fouten maken mag. Ik vind fouten namelijk een trigger om beter te worden. Zonder fouten kun je in mijn ogen ook niet beter worden. Dus realiseer je meteen welke fouten er gemaakt zijn en wat je ervan kunt leren en meenemen naar een volgend project? Want dat is het bewijs dat je hebt geleerd.
Wat ik ook belangrijk vind, is dat je als projectmanager ondernemend bent en lef hebt. Het zijn vaak van nature ook geen passieve mensen. Er wordt van je verwacht dat je met voorstellen komt voor een situatie die onmogelijk lijkt. Altijd op zoek naar die alternatieve aanpak. Er is namelijk nooit een project wat soepel loopt. Dus dan is het aan de projectmanager om de uitdaging aan te gaan en met alternatieve oplossingen te komen.
Hoe vul jij de rol van assessor in? Wat vind je belangrijk?
Ik vervul mijn rol serieus. Dus ik zorg voor goede voorbereiding en bestudeer alles wat ik ontvang van de kandidaat. Ook probeer ik zo objectief mogelijk te blijven: mijn eigen stijl van projecten managen schuif ik even naar achteren. Ik ga in de schoenen staan van de kandidaat en vraag mij af waarom hij of zij dit zo gedaan heeft? En dus niet: hoe zou ik dit doen?
Ook tijdens het interview probeer ik zo objectief mogelijk te zijn en probeer het ik het beste van de kandidaat eruit te halen. Een interview is vaak erg spannend, dus kandidaten zijn vaak zenuwachtig. Dat weet ik ook uit mijn eigen ervaring. Ik probeer met humor of een wat meer relaxte houding de kandidaat op zijn of haar gemak te stellen. Dit in plaats van een ouderwetse en te serieuze assessor. We zitten niet meer in de jaren ’70 maar in 2021, dus ook wij als assessoren horen en moeten ook de trends volgen. Anders blijven we achter.
Daarnaast vind ik de balans tussen soft- en hardskills bij kandidaten belangrijk. In het verleden werd er bij de competenties van IPMA veel nadruk gelegd op de hardskills. Je moest je risico log, planning en manier van archiveren laten zien. In de loop van de tijd, en vooral met de introductie van agile, komen mensen meer bij elkaar. De nieuwe skills van projectmanagers in deze nieuwe wereld draaien om communicatie, extravert zijn, alignment met keystakeholders opzoeken en een groot empathisch vermogen hebben. Ik zeg altijd tegen mijn team: je werkdag moet zijn 70% communiceren en 30% administratie. En daar komt bij dat je mensen niet negatief wilt verrassen en je respect hebt en dus ieders verhaal meeneemt. Soft skills hebben dus een groter podium gekregen in de wereld van projecten.
